ΕΚΒΛΑΣΤΗΣΕΙΣ Δύο οπισθορρινικά εξογκώματα επάνω από τις αμυγδαλές, τα οποία αποτελούνται από τα λεμφοζίδια (ιστούς που περιέχουν λεμφοκύτταρα, δηλαδή λευκοκύτταρα τα οποία βοηθούν στην αντιμετώπιση των λοιμώξεων). Αυτά τα οζίδια, που αποτελούν μέρος του συστήματος άμυνας του οργανισμού εναντίον των λοιμώξεων του ανωτέρου αναπνευστικού, έχουν την τάση να διογκώνονται στη διάρκεια της πρώτης παιδικής ηλικίας, όταν οι λοιμώξεις αυτού του τύπου είναι συχνές.
ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ Οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις των περισσότερων παιδιών συρρικνώνονται σε ηλικία περίπου 5 ετών και εξαφανίζονται κατά την εφηβεία. Μερικές φορές, όμως, το μέγεθος τους αυξάνεται ακόμα πιο πολύ και, έτσι, αποφράσσουν την επικοινωνία της μύτης με το φάρυγγα προκαλώντας ροχαλητό, αναπνοή από το στόμα και χαρακτηριστική έρρινη φωνή. Μπορούν επίσης να αποφράξουν την ευσταχιανή σάλπιγγα (που συνδέει το μέσον ους με το φάρυγγα) προκαλώντας λοιμώξεις και κώφωση. Η παρεμπόδιση της φυσιολογικής ροής των εκκριμάτων πίσω από τη μύτη μπορεί να οδηγήσει σε ρινίτιδα, που είναι δυνατό να εξαπλωθεί στο μέσον ους (βλ. Ωτίτιδα, μέση) και στους οπισθορρινικούς αεροφόρους κόλπους (βλ. Παραρρινοκολπίτιδα).
ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ Για να εξακριβώσει ο γιατρός αν μια ωτική, ρινική ή φαρυγγική λοίμωξη οφείλεται σε παθολογική διόγκωση των αδενοειδών εκβλαστήσεων, εξετάζει συνήθως το οπίσθιο φαρυγγικό τοίχωμα με τη βοήθεια φωτιζόμενου κατόπτρου. Οι λοιμώξεις ανταποκρίνονται συνήθως στα αντιβιοτικά αλλά, αν υποτροπιάζουν συχνά, μπορεί να αποφασισθεί η εκτέλεση αδενοειδεκτομής (χειρουργικής αφαίρεσης των αδενοειδών εκβλαστήσεων)
|